AVM RİTÜELLERİ VE TCHİBO'DAKİ KADIN

AVM ritüelleri diye bir şey var, değil mi? Şöyle başlayayım: Niye gidiyoruz AVM'ye? Tamam gezmek, tozmak için ama aslında alışveriş yapmak için. Aklımızda almak için bir şey var, bu bizim AVM'ye gidiş sebebimiz oluyor. Diyelim ki bir pantolon alacağız. Bu amaçla gidiyoruz AVM'ye. Ama o asıl hedefimizi yapana kadar araya çok daha başka tüketimler giriyor. İşte AVM'ler tamamen bu yüzden var, bizi hep ihtiyacımız olmayan şeyleri almaya zorlamak için. Birkaç mağaza geziyoruz, sonra diyelim D&R'a giriyoruz, bir sürü kitap ve dergi alıp çıkıyoruz. Tamam bu kötü bir şey değil tabii ki ama bunun bir tüketim olduğunun ne kadar farkındayız? Sonra çok yoruldum deyip bir kafeye oturuyor, kahve pasta yiyoruz. Bir tüketim, yani demek istediğim, aslında gereksinimiz olmayan bir harcama daha. Sonra bir ev eşyası mağazasına girip basit küçük şeyler alıyoruz, lazım olur diye, iştebir başka tüketim. Ama bir dakika. Biz aslında AVM'ye pantolon almak için gitmemiş miydik? Gördüğünüz gibi, gidiş amacımız hep en sona kalıyor ve hatta bazen öyle yorulmuş oluyoruz ki esas alacağımızı alamadan çıkıp gidiyoruz AVM'lerden. Dikkat edin, gözlemleyin, siz de bunun farkına varacaksınız.

Dün çay kültürüyle ilgili bir kitaptan bir alıntı yapmıştım, şu fotoğrafın altına. Çaysız olmaz tabii ki, ama kahvesiz de olmaz tabii ki! 🍵 Aa şu anda fark ettim ki blog postu yazarkenki tuşlara da güncelleme gelmiş, eh geri kalmak istemiyorlar, güzel olmuş. İlk emojim kahve kupası olsun. Neyse, bol köpüklü, sütlü sıcacık bir kahveyi kim sevmez? 

Arkadaşım İpek'le, İpek Özağan'la bir fotoğrafımızı koyayım... Aylardan Kasım'dı, hava nispeten sıcaktı ve üstümüze nur yağıyordu... 😂☀☁🍃 Neyse konuyu dağıtmayayım, şimdi asıl konuya geliyorum. 

Dün yine bir AVM'deyiz... Tchibo'da lezzet ikilisi oluyor, çok seviyorum. Kahve ve pasta. Aldım bunları. Sonra mağazayı gezerken bir hırka gördüm, gri, hoşuma gitti, alayım dedim. Yani çok kışlık sayılmaz öyle çok kalın değil ama modeli pek hoş, iki model arasında kaldım, ben aynada bakarken yanıma bir kadın geldi. Aynı da geçtiğimiz günlerde kaybettiğimiz Gönül Ülkü'ye benziyor, sarı saçlı haline, hani Yalan Dünya'daki kırmızı peruklu Afife haline değil. 

Tchibo'daki bu kadın başta sadece yanımdan geçerken fikrini belirtmek isteyen bir teyzeydi. "Oğlum bu da güzel, diğerini bir daha giy bakayım?" falan dedi. Meraklı, yaşlı bir teyze diye düşündüm. Biraz konuştuk sonra ben mağazanın diğer tarafına gittim, teyze bu sefer tekrar yanımıza gelip bizimkilerle de sohbet etmeye başladı. 💬 Başımda duruyor, çıkarıp giydiklerimi kritik ediyordu. Başta yardımsever gelmişti bana bu tatlı teyze, ama dakikalar geçtikçe gitmeyeceğini anladım, biraz huzursuz oldum, gerildim. Tchibo'ları bilirsiniz zaten kutu kadar mağazalar. Kadın geldi bize bir şeyler anlatıyor, "Bak burada çok güzel pantolonlar da var ben bu giydiğimi buradan almıştım" diye bize bir pantolon gösterecek. Herkes bize bakmaya başladı. Çalışan kadınlar da. Acaba işbirliği ortaklık içindeler mi, resmen öyle yani! Neyse kadın pantolonun olduğu rafı bulmak için görevlilere sordu. Ben de sanki hırkayı kadının zoruyla alıyormuşum, kadın başımda "al al" demese almayacakmışım gibi bir psikolojiye girdim. Halbuki hayır yani sevdim beğendim o yüzden alacağım. Kasadaki görevliye sorduk, "O hep burada, bizden daha iyi biliyor," dedi.

Neyse demek istediğim işte Tchibo'lar küçücük mağazalardır. 😉 

Bu arada, Erasmus'la nereye gittiğimi bu çarşamba günü detaylıca, sebepleriyle yazacağım! Takipte kalın! 

Not: Bu yazıyı yazarken bana şu caz melodileri eşlik etti. Biraz hafiflemek isteyenlere. 

Instagram'ınız varsa... instagram.com/ofluoglumert

Twitter'ınız varsa... twitter.com/ofluoglumert

Facebook'unuz varsa... facebook.com/ofluoglumert