Hoş geldin 29. 🥳 Yeni yaşımda da üretmeye devam etmeye, hayal gücümde dolaşan hikayeleri özgürce yazmaya, yepyeni bir roman çıkarmaya ve mütemadiyen gülümsemeye kararlıyım. Belki başka sürprizlerim de olur. En çok da kendime! 🎈 #BenimKüçükŞaheserim'de A.'nın da dediği gibi: "Taze, güneşli bir hava vardı, yeni başlangıçlar veya bazı bitişler için mükemmeldi." Bakalım bir sonraki sayfada bizi neler bekliyor? 😌
Dün arkadaşımla bir müzedeki bitmek üzere olan sergiyi görmeye gidecektik. Havanın soğuk, pofuduk bulutların gri olduğu sonbahar günlerinden biriydi ve ben uzun zaman üstüne bindiğim Haliç vapurunda oturmuş diğer yolcuları gözlemlerken haklarında tahminlerde bulunuyor, kendi kendime hikayeler uyduruyordum. Müzelerin pazartesi günleri kapalı olduğu aklımıza gelince hemen planı değiştirdik ve Balat’ta buluşmaya karar verdik. Bir şeyler yedik, içtik, epey sohbet ettik.
Saatler sonra dönüş vakti geldiğinde tekrar Üsküdar vapuruna
bindim. Sabah yine aynı vapurda geldiğim yaşlıca bir kadın yolcu, sanki beni
bekliyormuşçasına orada oturuyordu. Belki de onu tekrar görmeyi bekleyen bendim
çünkü o an habersiz olduğum bir yazgı çoktan işlemeye başlamıştı. Koca vapurda
gittim karşısındaki koltuğa oturdum.
Şöyle bir yüzüme baktı, telefonunda bir şeyler yaptı ve
ardından "Sizi tanıdım," dedi bana. Acaba sosyal medyadan mı derken,
meğerse kitabımdan tanımış.
Kitabımı yaz başında okumuş, ona kızı almış. Instagram'ı
yokmuş, şimdi internete kitabın ismini yazınca beni bulmuş, daha önceden
fotoğrafıma baktığı için beni hatırlamış. "Ben hep klasikleri
okurum," dedi. "Kızım sizin kitabı verince bu ne dedim, ön yargıyla
başladım ama çok beğendim."
Çok sayıda yeni Türk yazar var, haklısınız, fakat bu
isimlere, en azından yakın hissettiğimiz bazılarına şans vermek gerek dedim ben
de. Benim de henüz okumadığım, keşfetmediğim, hiç duymadığım bir sürü yazar ve
kitap var, sadece görünür olabilenleri, reklamı yapılanları biliyoruz,
diğerlerinden haberimiz bile yok ve bu çok üzücü, haberimiz olsa da vaktimiz
yetmiyor veya beğenecek miyiz beğenmeyecek miyiz bilmediğimiz bir kitabı risk
alıp okumak istemiyoruz, okur olarak işimiz zor ve karmaşık. Kızınız tesadüfen
bulup almasaydı, siz de benim kitabımdan bihaber olacaktınız örneğin.
Yol boyunca tatlı tatlı sohbet ettik. Bana gelecek
kitaplarımı da sordu, ona şimdilerde üstünde çalıştığım yeni bir roman olduğunu
söyledim. Karaköy iskelesinden binenler oldu, vapur bir anda kalabalıklaştı.
İkimiz de Üsküdar’da indik. İyi akşamlar. Çok memnun oldum. Sahiden de çok
şaşırmış ve çok memnun olmuştum. Keşmekeşin içinde farklı yönlere sapıp,
kaybolduk.
Bu pazar sabahı karanlıkta (her zamanki gibi) erken kalktım, epeydir aklımda olan bir senaryoyu yazmaya başladım.
Lady Gaga'nın yeni şarkısı Disease çıktı biliyorsunuz. Gaga, bu şarkıyla birlikte jazzy çalışmalardan sonra tekrar bilindik eski formuna geri dönmüş gibi görünüyor. İki dakikalık kısa şarkıların moda olduğu şu rezil dönemde yeniden dört dakikalık bir şarkı duymak iyi geldi. Şarkının akustik Antidote versiyonunu paylaşıyorum.
Birazdan Kadıköy'e gidip kitapçıları gezeceğim. Havalar artık iyice soğudu, belki bir salep de içerim. Herkese bol okumalı, yazmalı, dinlemeli, izlemeli, farkına varmalı iyi pazarlar diliyorum.
Genelde kitapçıların çoksatan raflarından
uzak durup, aksine hiç satmayan, kimsenin ilgi göstermediği, kıyıda köşede
kalmış kitapları arar bulurum, malum. Bunu çoksatanlardaki kitapların kötü
olduğunu düşündüğüm için yapmam elbette, çünkü hiç de öyle düşünmem. Sadece, o
sıralar herkesin okuduğu kitapları okumak bana bir dayatma gibi gelir, onları
okumaya mecburmuşum gibi hissettirildiğimi düşünürüm, o nedenle de o
kitaplardan itilirim. Ayrıca, büyük çoğunluğun satın aldığı kitap (ve bakın
burada sadece satın alınma raporu var, beğenilip beğenilmeme yargısından henüz
haberimiz yok, kaldı ki beğenilse bile), bakalım benim için doğru kitap mı
canım?
Hal böyle olunca, uzak durduğum o
raflardan bir kitap çekip aldığıma kendim de şaşırdım. Şans vermek istediğim
kitap Nakano Eskici Dükkanı idi (çünkü kapağıyla ve konusuyla beni de tavlamıştı). Kitabın
içeriğine hiç değinmeyeceğim çünkü bu yazının konusu bu değil. Kitap 2019'da
fotoğrafik bir kapakla çıkmış. O dönemler pek ses getirmemiş. 2024 yılı
baskısındaki yeni ve hakikaten güzel olan lezzetli kapağı ise amacına ulaşmış
ve okurların ilgisini çekmiş gibi görünüyor. Zira kitap aylardır çoksatanlarda
ve daha da orada kalacağa benziyor. Başarılı bir kapak çalışmasının, yani dış
tasarımın, (tek başına yeterli olmasa da) bir kitabı sattırmaktaki yadsınamaz
önemini görüyoruz.
Nakano Eskici Dükkanı'nda aradığımı
bulamasam da, kitap, şimdi bir küçük resim tablosu niyetine masamın üstünde
gayet güzel duruyor.
Yazımın başında değindiğim, çok sattığını
bildiğimiz ama beğenilip beğenilmediğine ilişkin bir fikrimizin olmadığı kitap
konusuna gelecek olursak, yine verdiğim örnekten giderek, biraz araştırınca
Nakano'nun da karmaşık yorumlar aldığını ve sanki ekseriyetle beğenilmediğini
gördüm. Demek ki, bir kitabı çoksatan rafında görünce hepimiz aynı tuzağa
düşüyoruz. O kitabı alıyoruz, iyi olup olmadığını bilmeden. Çünkü "o
kitabı almış olan bir sürü insan var ve bu bir sürü insan yanılıyor
olamaz" algısına kapılıyoruz. Bu merak sayesinde de kitap onunla henüz
tanışmamış olan insanlara satılmaya devam ediyor ve satılma döngüsü devam
ediyor.
Bir de, şu sıralar kitapçılar,
kütüphaneler, sahaflar ve antikacılarda geçen tematik romanlara pazarlama
kampanyası yapılıyor gibi geldi bana, ne dersiniz? Okur olarak sahiden de bu
tip "nostaljik" yerlerde geçen romanları seviyoruz doğrusu...
Son günlerde sinemada iki filme gittim. İlki, The Substance. Yani Cevher. Bence mutlaka görülmesi gereken, ama son derece rahatsız edici bir...
