(Son birkaç yıldır her Eylül ayının ilk günü hep aynı yazıyı yayımlıyorum. Geleneği bozmayayım...)
Ne? Eylül mü gelmiş? Dur Eylül yahu mayom daha ıslak benim...
Yani illa şehir hayatına dönmeye zorlayacaksın adamı. Egzoz dumanına boğacaksın içimizi. Trafiğe kilitleyeceksin kalbimizi. Nereye başımızı çevirsek apartman selfie'sine mecbur kılacaksın bizi.
Aman Eylül... Tamam seni seviyoruz dedik ama sen de şımarıp tepemize çıktın. Daha dün Haziran'dı, ne zaman geldi senin sıran!
Bu sıcak coğrafyayı bırakıp üst katlara çıkasım hiç yok benim. Yok cidden. Ayağımı sudan kumdan çekesim de yok, bisikletimi bırakasım da. Asansörlü hayata geçmek istemiyorum!
Her şeyin "şube"sini açıyorlar da, şehir hayatının niye şubesi olmasın? Kafelerin, restoranların, mağazaların her yerde şubesi var! Hatta bazı popüler kafeler yazlık yerlerde yeni konseptlere bürünüp şube açıyorlar. Keşke okullarımızın, evlerimizin, iş yerlerimizin de şubeleri olsa yazlık yerlerde. Çok ciddiyim. Şöyle küçük birer kopyaları olsa, hem orada hem burada olsak fena mı olurdu sanki? Olmazdı tabii.
Ama bazı insanların şubesi olmasın. O ikiyüzlü, yalancı, çıkarcı ve maskeli insanlar şehirde kalsın. Bari yazın birkaç hafta görmeyelim suratlarını, değil mi ama Eylül?
Ah Eylül... Sevgi nefret ikilemine sokarsın adamı sen... Yine de güzelsindir ama... Severim seni...
(İşte böyle... Artık gelenekselleşen Eylül'ün 1'i yazımı okudunuz... Neyse ki yazlık yerlerdeyiz birkaç hafta daha. Kasvetli şehir hayatı biraz daha bekleyebilir!)
instagram.com/ofluoglumert
twitter.com/ofluoglumert
facebook.com/ofluoglumert
Ya hiç tatile gidemeyenler :) Eylülün de tadı başka :)
YanıtlaSilDışarıda yağmur var Sinop'ta, mayo balkonsa havlu toplanmadı .Daha dün denizdeydim. Sanki benim düşüncelerimi yazdınız. Her mevsim yinede ayrı güzel. Sevgiyle kalın.
YanıtlaSil