SEN NEYMİŞSİN SAN ANDREAS?

Birkaç aydır sinemaya gitmemiştim. Tercihimi tiyatro ve müzikallarden yana kullanıyordum. İşin aslı, sinemada izlemeye değer pek bir film bulamadığım için sinemadan uzak kalmıştım. Bugün tüm dünyayla aynı anda bu cuma günü vizyona giren San Andreas (San Andreas Fayı)'a giderek sinemayla yeniden kucaklaştım. Bu filmin güzel bir film olduğunu sanmayın sakın. Sırf bir film izlemiş olmak için izledim. (Diğer alternatif Niyazi Gül Dörtnala'ydı ama yabancı bir film izlemek istedim. Bir de nedense o filmi pek merak etmedim ben. Diğerleri kadar komik değil diyorlar.)

Film üç boyutluydu ve ben çantamda üç boyutlu gözlükle dolaşmadığımdan üç boyutlu gözlüğe de her zamanki gibi ekstra para ödedim (Evdeki üç boyutlu gözlük koleksiyonum giderek büyüyor). Ama siz zaten gözlüklüyseniz üstüne bir de üç boyutlu gözlük takmak sıkıntı olabiliyor. Üç boyutlu gözlüklerin camı siyahımsı ve bu da filmi doğal renkleriyle izlemeyi engelliyor, parlaklığı azaltıyor.

Filmin adamakıllı bir senaryosu yok. Bu bir felaket filmi. Titanik gibi, Poseidon'dan Kaçış gibi. Yeri geliyor deprem oluyor, yeri geliyor su yükseliyor ve kahramanlarımız binalarda nefessiz kalıyor. Filmin esas konusu 9.6 büyüklüğünde bir deprem olması. Helikopterci baş kahramanımız bu deprem sırasında şehrin farklı bölgelerinde olan karısıyla kızını kurtarıyor. Bitti. The end. Film bundan ibaret. Karısı onu terk edip başka bir adamla ilişki yaşamaya başlıyordu ama deprem felaketi sırasında yeniden kocasıyla yakınlaşıyor. Zaten sevgilisi olan adamın gerçek yüzünü de görüyor: O adam, kadının kızı arabanın içinde sıkışmışken onu kurtarmak yerine yardım çağıracağını söyleyip kaçıyor (Filmin ortalarında da tsunaminin üstüne savurduğu geminin altında kalarak ölüyor zaten). Sonra baş kahramanımızın kızı şehirde binalar çökerken kendine bir sevgili yapıyor. Bu sevgilinin bir de küçük kardeşi var. Bunlar da üçlü takılıyorlar.

Senaryoda karakterler arasındaki duygusal bağ hiç kurulamamış. Bu da filmin bir senaryosunun olmamasından kaynaklanıyor aslında! Öfke, aşk, intikam, kıskançlık, aldatma gibi duygular çok sığ kalmış. Oyunculuklar da öyle aman aman olmadığından, "Ne izliyorum ben yahu?" diyorsunuz (Ayrıca oyuncular da çok yakışıklı-güzel değil. Baş kahraman sadece kel ve kaslı. Kadınlarsa eh.)

Görsel efektlerse hayli iyi. Hele üç boyutlu da olunca filmi bir kenara bırakıp sadece görsel efektleri izliyorsunuz. Arabaların yer yarılınca yerin içine düşmesi, binaların domino taşları gibi devrilmesi, her yeri su basması, her şeyin çökmesi... Bir deprem bu kadar felaket yaratabilir, şehri yutabilir mi diyorsunuz. Restoran sahnesi hayli iyiydi. Yani efekt olarak hemen her sahne iyiydi. Ama içi boştu. Filmin sonunda ne olacağını biliyordunuz. Adam günü kurtaracak ve ayrılan çift yeniden barışacaktı.

Kısacası San Andreas (Bize niye San Andreas Fayı olarak çevirmişlerden ziyade filmin adı niçin daha yaratıcı bir şey olmamış demek istiyorum) içi boş ama iyi bir filmdi. Görsel efektlerin başrolde olduğu bir film. "Her yere bina dikmeyelim ki depremde kaçacak yerimiz olsun" temalı. Puanım: 5/10. Hollywood gittikçe daha kötü filmler yapıyor.