KARŞINIZDA WENDY W.

İşte karşınızda 2014'ün son röportajı ve Türkiye'de yaşayan Amerikalı Wendy W.! Onun söyledikleriyle İstanbul'a ve Türkiye'ye bambaşka bir perspektiften bakacaksınız... Yaptığımız röportajdan, blog için seçtiğim satırbaşları...

Röportaj için nerede buluşalım diye sorduğumda, Taksim'deki Kitchenette'yi öneriyor ve ekliyor: "Çay sadece üç lira."

Günlerden geçtiğimiz cuma. Saat akşamüstü beş civarı. Erken giderek, onu kapıda bekliyorum. Kızıl saçlı bir kadın olduğu bilgisi dışında elimde hiçbir bilgi yok! (Onunla öğretmenim sayesinde irtibata geçtim. Bu arada Wendy Türkçe bilmiyor. Tüm röportajı İngilizce yapıyoruz. Ben sonra Türkçeye çeviriyorum.) Neyse ki biraz sonra kafeye doğru gelen birini görüyorum. Sanırım bu olmalı, diye düşünüyorum. Evet, Wendy geliyor. Tanışıyoruz. Daha ilk andan itibaren birbirimizi seviyoruz.

Wendy, Seattle'dan Türkiye'ye 2008'de göç etmiş. "Amerika'da kalmak istemiyordum, bir gün Türkiye'de yaşama hayalim hep vardı," diye söze başlıyor. Mesleği üniversitede öğretmenlik. "2014'te, X Üniversitesi'nde profesörlük yapmak için Amerika'ya geri döndüm. Sonra tekrar Türkiye'ye gelip, buradaki Y Üniversitesi'nde part time profesörlük yapmaya başladım. Ama daha iyi bir üniversiteye geçmem daha hoş olur tabii. Belki..."

Neden olmasın, diyorum. Belli mi olur...

"Bu Ağustos'ta da evlendim. Evlenmek, burada başıma gelen en ilginç şey." Eşi de o da öğretmen.

"Ne yazık ki, Christmas'da evde olacağım. Asıl Christmas günü perşembe (bugün). Eşim online'dan ders vermek zorunda. Dolayısıyla hiçbir şey yapamayacağız. Ama bir yılbaşı ağacı satın aldık. Hediyelerimizi açarken ailemle Skype'tan görüşeceğiz!"

"Adana'yı sevmedim. Kapadokya'ya tam üç kez gittim."

"Eşim Giresunlu ama daha oraya hiç gidemedim. Orada da bir düğün yapacağız!"

"Türkiye'ye ilk geldiğimde erkeklerin göz süzmelerinden rahatsız olduğum oluyordu. Ama artık yaşlanıyorum, kimse bana bakmıyor!" Şakacı Wendy! Aksine gayet de genç ve güzel.

"SÜRÜCÜLER DELİ GİBİ SÜRÜYOR"

"Yoldaki güvenlik, Türkiye ile Seattle arasındaki en büyük sorun bence. Seattle'da, birisi karşıdan karşıya geçmek istediğinde arabalar durur ve geçmesini bekler. Ama İstanbul'da, arabalar çok hızlı, çok deli!"

Çok haklı değil mi? Ülkemizde arabalar çok hızlı gerçekten de... Ezilmek işten bile değil!

"CİHANGİR ÇOK SNOB"

"Buraya geldiğimde ilk beş yıl Cihangir'de yaşadım. Ama Cihangir inanılmaz derecede pahalı ve biraz snob, ukala, kibirliydi. Oradan taşındım. Şu an Üsküdar'da Salacak'ta yaşıyorum. Her sabah Boğaz manzarasına uyanıyorum!"

"SOKAK DEĞİL ÇÖP KUTUSU!"

"Seattle'daki çevreciliği özlüyorum... Türkiye bu açıdan çok tuhaf. İnsanların evlerine gidiyorum, evler gayet temiz, ama sokağa çıktıklarında, insanlar gördükleri her boş yere sanki çöp kutusuna atarcasına çöplerini atıyor! Bu çılgınlık!" Ne kadar doğru söylüyor Wendy! Evlerimizde çok temiziz, çok titiziz, ama sokağı gerçekten de çöp kutusu gibi kullanıyor, her yere çöp atıyoruz! Kendimizden utanmalıyız. Turistlerin nasıl da dikkatini çekiyor sokaklardaki bu pislikler...

"Aşık olmak Türkiye'de yaşadığım en ilginç olay!"

 

Peki hiç Türk dizisi izliyor mu? Benim gibi bir TV meraklısı bu soruyu sormazsa olmazdı! "Bir dizi bulmaya ihtiyacım var," diyor. Dizi'yi Türkçe telaffuz etmesi de hoşuma gidiyor. "Sanırım Muhteşem'i izleyeceğim." O çoktan bitti, diyorum ben. "Biliyorum, internetten izleyeceğim," diyor. Ne diziymiş... Türkiye denince akla doğrudan bu dizi geliyor!

Hesabı ödeme vakti geliyor. Bakıyoruz ki çay üç değil, dört buçuk lira! Gülmeye başlıyoruz. Kızıyor Wendy. "Demek ki artmış... Bir çay bu kadar pahalı olur mu!" diyor. Madem çayı pahalı buluyor, o zaman bir dahaki sefere Karaköy Dem'de buluşalım Wendy! Şaka bir yana, gerçekten çok iyi ve tatlı bir insan Wendy... Röportaj teklifimi kabul etmesi de çok kibar ve düşünceli bir davranış... Bir kez daha teşekkür ediyor, tanıştığıma memnun oluyorum!