YERYÜZÜNDE BİR MELEK

Annem...

Sanki yeryüzünde bir melek.

Herkes onu seviyor.

Herkes. Ama herkes.

Neden mi?

Öyle yardımseverdir ki...  Birine yaptığı bir yardımı kimseciklerin ruhu duymaz. Hatta bazen yardım ettiği kişi bile kendisine yardım edildiğini anlamaz. Ama evet, kendisine yardım edilmiştir.

Her türlü insan sever annemi. Onu sevmeyen yoktur. Öyle sevilir ki... Birbirinden hiç hoşlanmayan insanlar bile, yan yana gelecek olmalarına rağmen, annemin olduğu yere koşarak giderler. Annemin varlığını bilmek onlar için yeterlidir.

Öyle bağlayıcıdır ki... Arası bozuk olanlar onun sayesinde barışır, birbirini sevmeyenler onun sayesinde öpüşüp koklaşır. Annem, hepimizin tiksintiyle bakacağı insanlarla bile anlaşmayı becerir. Alttan alır. Görmezden gelir. Yani ne yapar eder, herkesin iletişim kurabileceği bir insan olur. Ve herkesle iletişim kurar.

Kadınlar gösterişçidir. Ay sonunda Paris'e gideceklerini, kocalarının onlara çok pahalı bir yüzük aldığını ya da cüzdanlarında ne kadar para olduğunu sokakta bağıra bağıra anlatmayı marifet sanırlar. Oysa benim annem... Öyle durudur ki... Sahip olduğu maddi şeylerle övünmez, sahip olmayanları hor görmez. Onun için duygular ön plandadır. (Hatta o kadar güzel fotoğraflar çekilmesine rağmen Facebook sayfasında bile hiç paylaşmaz, arada bir arkadaşları onu etiketler de içime su serpilir!)

Annemin her konuda bilgisi ve inanılmaz bir genel kültürü vardır. Matematikten fiziğe, tarihten coğrafyaya tek rakibi babamdır. Öyle zekidir ki... Fikrinin olmadığı bir konuda bile akıl yürütüp sonuca ulaşmayı başarır. Bu yüzden de hayatta hep başarılı olmuştur.

Bazı kadınlarda ya sadece dış güzellik vardır ya da sadece iç güzellik. İşte annemde ikisi birden vardır. Muhteşem bir insandır ve aynı zamanda çok güzeldir. Öyle güzeldir ki... Adeta iç güzelliği dışına yansımıştır. Kalbi gibi tertemiz bir görünüşü vardır. Çok hoştur. Makyajla gelen güzellik değildir bu, hatta çok az makyaj yapar, kalbinin yansımasıdır.

Öyle zariftir ki... Nerede ne yapması gerektiğini çok iyi bilir. Ortamına uygun davranır. Kimsenin kalbini kırmaz, gönülleri fetheder.

Bir kişinin sorunu olduğunda, dertlerini anlatıp fikir almak için başvuracağı ilk kişi annemdir. Başta da benim! Tüm gevezeliklerime ve boş konuşmalarıma rağmen beni oğlu olduğum için sabırla dinlese de, dış kapının mandalı olan insanları bile aynı şevkle dinler. Öyle dinleyicidir ki... İnsanları dinler. En önemlisi de, insanları anlar.

Öyle sorun çözücüdür ki... Hayran kalırım. Ben birini suçladığımda, o hep empati kurarak karşı tarafın da haklı olabileceğini gösterir. Hatayı kendimde aramamı söyler. Ben kafamda uçuşan sözde sıkıntılarımı ona anlattığımda, öyle bir yapar ki, tüm sorunlarımı çözer, içimi ferahlatır. Mühendistir, ancak bence psikologluğu da çok iyi yapar.

Bugün anneler çocuklarının önüne bir engel olarak bile çıkabiliyor. Onların aldığı kararları hiçe sayıp, bencilce, kendi istekleriyle yönlendiriyorlar çocuklarını. Annemse hiç böyle değildir. Öyle destekleyicidir ki... Ellerini hep omzumda hissettirir.

Öyle mütevazıdır ki... Ben böyle bir yazı yazdığım için abarttığımı düşünüp bazı yerleri düzeltmemi bile isteyebilir!

Bazı insanlar kalite kokar, bazılarıysa sadece çöp...

Bazı anneler anne gibidir, bazılarıysa sadece annedir...

Benim annem böyle anlattığım gibi işte, belki sizinki de, ama herkesinki değil.

Senden uzakta geçirdiğim bu ilk anneler gününde öğütlerin hep benim yanımda, yaşadığımız günlerin anıları ve yaşayacağımız günlerin hayalleri ise hep kafamın en güzel yerinde canımın içi!

Seni, seni tanıyan herkesin çok sevdiğini bil.

Herkes adına, Mert...